We will be happier
seeing the world by eyes of our dogs
Name and surname?
Wioleta Imiołczyk
Age?
31
Relationship?
single
Family?
mum Mirela and brother Nikolas (and 4 ESP in my family)
Residence?
Piekary Śląskie, in a flat on 4th floor 
Occupation, profession?
secondary education, I work as a foreman in a production plant
Club?
Szybcy I Wściekli (in English: Fast and Furious)
Where do you train?
Mostly in woods near Katowice, Mikołów, Nowe Chechło, Świerklaniec, Rogoźnik – all places in Silesian voivodeship.
Disciplines, category?
In the past scooter 2 dogs on mid distance, also few times dogtrekking. Now bikejöring and sometimes scooter 1. On snow - sleds with 2 or 3 dogs. I do not exclude start in canicross in the future. I just love individual categories.
Number and breed of dog? 1 dog, European sled dog.
Names and ages of dog? Enzo, 2 years.
How and what you feed your dog?
BARF: raw meat and natural supplements.
When did you start to sled dog sports?
For the first time I tried canicross in 2006, and I started participate in races from 2007. Mostly I raced in category scooter 2 dogs.
Your beginnings in the sport of dog sledding?
I started run with dog to organize him some activities (it was 1 year old husky), but next year I got under the wings of club Travois in Katowice. They showed me, how fun can be race, and I started to regular train with two huskies on scooter, even for distance 40km (because they always run quite slow, so we were spending hours on adventuring in the forests). After years I felt, that I want these trainings more than my dogs wanted. I changed my dreams about 6-dogs team for mid-distance, because I had no perspective for moving into house with houseyard. I planned to have a one dog and bike, and I get love in this simple and satisfying configuration. What motivating me? Every training, when I enjoy great ride or found something we have to worked with. Love at most trainings, not races (they are only an interesting training in different conditions), because we spend most time on preparing ourselves.
Current other sporting activities?
I ride MTB-bicycle, do skating and run. And I’m dreaming about learning skiing with a fast dog.
The greatest achievements in the sport of dog sledding?
I don’t have many medals. Sometimes I was on the podium, but mostly it was only fun. I’m very pleased with two of all my achievements:
1) Running out 3rd place in dogtrekking in Bielsko-Biała (we ran 15km in the mountains with my husky, and that was our own success),
2) 3rd place on IGOR TRACZ RACE DOG – first start of my young dog. Very stressful start, but we gained a lot of experience and finally we got bronze.
Your sports idol?
I have no idols. I respect a lot of athletes, but I have no role model. Sometimes I use methods of others, that work well for me, but there is no simple recipe for it.
Some of the secrets of your training?
I have a very flexible approach. Each dog is an individual, both physically and mentally, and the methods must be matched to it. I have many training rules, but the most important thing is to watch your dog all the time. It is also very important for me to change the training routes - each training during a week in a different place / forest.
Your health?
I hope it's good. Only mental health suffers since I have ESP. 
It will make me feel young for a long time!
Your goals for the upcoming season?
I learned, that every race is a book of experience. If we are able to enjoy it and take lessons, medals are not necessary to feel satisfied. I want to break borders of our being fast – if we get some medals, there will be only more delight. If there will be any Championships, I want to take part in them.
Your biggest sporting dream?
I'm afraid to have sports dreams. I just want to train and get the best out of myself and my dog. The result of the race depends on many elements, not everything we can influence. Expectations that are too high can spoil the fun of racing.
How does a typical day in your life?
I work in hours 8 – 16 - 5 days in week. Before work I walking for a 30-40 min with Enzo or make a training with him. In the afternoon we spend 1-1,5h on walking, learning, playing or running free. In the evening he goes home, eat and go sleep, and I have to time for my trainings.
What you eat and drink like best?
Best reward for me is eating in KFC – from time to time. On a daily basis pasta with various sauces. To drink: water, coffee and low-percentage flavored beers.
What do you hate?
I try to not focus on that kind of feelings, because it can destroy many good things. But yes, I hate, when people’s stupidity influence on health and safety my, my family and my dogs.
What you most angry?
Garbage in the fields and in forests (I had to sew my dogs many times because of that), dogs off-leash out of control, and human irresponsibility that affects others.
Your motto?
I like Remi Gaillard's motto: by doing something, you become something. By doing nothing, you become nothing.
My own: do what you love, don't listen to others. And don't be afraid to make your dreams come true.
A few words in conclusion?
Or maybe a short appeal: we have very strange times. There are no competitions, but better we have to stay fit and train. Let's take advantage and learn to enjoy what we have on every simple day, walks, training, daily routines. We will be happier seeing the world by eyes of our dogs.
Jméno a příjmení?
Wioleta Imiołczyk
Věk?
31 let
Vztah?
single
Rodina?
maminka Mirela a bratr Nikolas (a 4 ESP)
Rezidence?
Piekary Śląskie, v bytě ve 4. patře
Zaměstnání, povolání?
střední vzdělání, pracuji jako vedoucí ve výrobním závodě
Klub?
Rychle a zběsile (polsky: Szybcy I Wściekli)
Kde trénuješ?
Většinou v lesích ve Slezském vojvodství (Katowice, Mikołów, Nowe Chechło, Świerklaniec, Rogoźnik).
Disciplíny, kategorie?
Dříve scooter se 2 psy (na midové vzdálenosti), občas také dogtrekking. Nyní bikejöring a někdy scooter s jedním psem. Na sněhu spřežení se 2 nebo 3 psy. V budoucnu nevylučuji ani start v canicrossu. Mám ráda individuální kategorie.
Něco o tvém psovi?
Enzo, evropský saňový pes, 2 roky.
Čím krmíš svého psa?
BARF: syrové maso a přírodní doplňky stravy.
Kdy jsi začala se sportem psích spřežení?
V roce 2006 jsem poprvé zkusila canicross a od roku 2007 jsem se začala zúčastňovat závodů. Většinou v kategorii scooter se 2 psy.
Tvé začátky ve sportu psích spřežení?
Začala jsem se psem běhat, aby měl nějaký aktivní pohyb (byl to roční husky), a v dalším roce jsem zavítala do klubu Travois v Katovicích. Tam mi ukázali, jaké zajímavé může být závodění, a já jsem začala pravidelně trénovat na koloběžce se dvěma husky, dokonce i na vzdálenost 40 km (... protože oni běží docela pomalu, tak jsme v lese trávili hodiny). Po čase jsem zjistila, že chci trénovat víc, než chtěli moji psi. Přestala jsem přemýšlet o ježdění se spřežením 6 psů na midových vzdálenostech, protože jsem neměla perspektivu přestěhovat se do domku se zahradou. Rozhodla jsem se proto pro jednoho psa a kolo, a jsem ráda za toto jednoduché a uspokojivé řešení. Při každém tréninku si užívám skvělou jízdu. Ráda hodně trénuji (... závody jsou jen zajímavé tréninky v různých podmínkách).
Současné další sportovní aktivity?
Jezdím na horském kole, bruslím a běhám. A sním o tom, že se naučím běhat na lyžích s rychlým psem.
Největší úspěchy ve sportu psích spřežení?
Nemám moc medailí, ale jsem velmi ráda za dva z mých dosažených výsledků:
1) 3. místo v dogtrekkingu v Bielsko-Biała (běželi jsme s mým husky 15 km v horách, což bylo pro nás úspěchem),
2) 3. místo na IGOR TRACZ RACE DOG (první start s mým mladým psem, velmi stresující začátek, ale získali jsme spoustu zkušeností, a nakonec i bronz).
Tvůj sportovní vzor?
Nemám žádné idoly, ale vážím si mnoha sportovců. Někdy používám jejich metody, pokud i mně vyhovují, ale jednoduchý recept na to neexistuje.
Něco z tajů tvé přípravy?
Mám velmi flexibilní přístup. Každý pes je jedinec, jak po fyzické, tak i po duševní stránce, a metody práce s ním musí být sladěny. Mám mnoho tréninkových pravidel, ale tím nejdůležitějším je po celou dobu sledovat svého psa. Pro mě je také velmi důležité měnit tréninkové trasy - každý trénink v průběhu týdne na jiném místě (v jiném lese).
Tvůj zdravotní stav?
Doufám, že dobrý. Pouze mé duševní zdraví je sužováno mým ESP.
Tvé cíle na nadcházející sezónu?
Každý závod je velká zkušenost. Pokud si ho užijeme a vezmeme si z něho ponaučení, nejsou medaile nutné k tomu, abychom se cítili spokojeni. A pokud nějaké získám, budeme mít jen větší radost. Jestli budou nějaké šampionáty, chci se jich zúčastnit.
Tvůj největší sportovní sen?
Bojím se mít sportovní sny. Chci trénovat a dostat to nejlepší ze sebe a z mého psa. Výsledek závodu závisí na mnoha okolnostech, ne všechno však můžeme ovlivnit. Příliš vysoká očekávání mohou zkazit radost ze závodění.
Jak vypadá typický den v tvém životě?
Pracuji pět dní v týdnu od 8 do 16 hodin. Před odchodem do zaměstnání 30-40 minut venčím Enza nebo s ním trénuji. Odpoledne trávíme společně 1-1,5 hodiny venčením, učením, hraním nebo běháním na volno. Večer ho nakrmím a jde spát, a já mám čas na vlastní trénink.
Co jíš a piješ nejraději?
Nejlepší odměnou pro mě je čas od času zajít do KFC. Jinak denně těstoviny s různými omáčkami a k pití vodu, kávu a nízkoprocentní ochucená piva.
Co nesnášíš?
Snažím se nezaměřovat svou pozornost na podobné pocity, protože to může zničit mnoho dobrého. Ale ano, nesnáším, když lidská hloupost ovlivňuje zdraví a bezpečnost mou, mé rodiny a mých psů.
Co tě nejvíc zlobí?
Odpadky na polích a v lesích (kvůli tomu jsem musela své psy mnohokrát nechat šít), psi puštění na volno mimo kontrolu a lidská nezodpovědnost, která postihuje ostatní.
Tvé motto?
Líbí se mi motto Rémi Gaillarda: “Tím, že něco děláš, se z tebe něco stane. Když nic neděláš, nestaneš se ničím“. A mé vlastní: “Dělejte to, co máte rádi, neposlouchejte ostatní. A nebojte se splnit si své sny“.
Pár slov na závěr?
Nebo možná krátká výzva: Máme velmi podivné časy. Nemáme žádné soutěže, ale lepší je zůstat fit a trénovat. Proto toho využijme a naučme se užívat si to, co máme, každý den... procházky, trénink, každodenní rutiny. Budeme šťastnější, když uvidíme svět očima našich psů.
5. května 2021
Imię i nazwisko?
Wioleta Imiołczyk
Wiek?
31
W związku?
Single
Rodzina?
Mama Mirela i brat Nikolas (i 4 ESP w rodzinie)
Miejsce zamieszkania?
Piekary Śląskie , w mieszkaniu na 4tym piętrze
Zawód, stanowisko pracy?
Średnie wykształcenie, pracuję jako brygadzistka w zakładzie produkcyjnym
Klub?
Szybcy I Wściekli (po angielsku: Fast and Furious)
Gdzie trenujesz?
Głównie w lasach blisko miast: Katowice, Mikołów, Nowe Chechło, Świerklaniec, Rogoźnik – wszystkie te miejsca w Województwie Śląskim.
Jakie kategorie?
W przeszłości scooter 2 psy na średnim dystansie, także kilka razy dogtrekking. Teraz bikejoring i czasami scooter 1. Na śniegu - sanie z 2 czy 3 psami. Nie wykluczam startu w canicrossie w przyszłości. Po prostu uwielbiam dyscypliny indywidualne.
Liczba i rasy psów?
1 pies, European sled dog.
Imiona i wiek psów?
Enzo, 2 lata.
Czym karmisz swojego psa?
BARF: surowe mięso i naturalne suplementy.
Kiedy rozpoczęłaś starty w zawodach psich zaprzęgów?
Pierwszy raz spróbowałam canicrossu w 2006 roku, a zaczęłam uczestniczyć w wyścigach od 2007. Zazwyczaj brałam udział w kategorii scooter 2 psy.
Twoje początki w sporcie zaprzęgowy (kto cię wciągnął, co cię motywuje)?
Zaczęłam biegać z psem, żeby zorganizować mu jakieś aktywności fizyczne (to był roczny Siberian husky), ale w kolejnym roku trafiłam pod skrzydła katowickiego klubu Travois. Oni pokazali mi, jaką fajną zabawą mogą być zawody i zaczęłam regularnie trenować dwa husky przy hulajnodze, nawet na dystansie 40 km (ponieważ one zawsze biegały dosyć wolno, więc spędzaliśmy godziny na podróżowaniu po lasach). Po latach poczułam, że chcę i potrzebuję tych treningów bardziej niż moje psy. Zmieniłam marzenie o 6-psim zaprzęgu na średni dystans, ponieważ nie miałam perspektyw przeprowadzenia się do domu z ogrodem. Zaplanowałam sobie jednego psa i rower, i zakochałam się w tej prostej i satysfakcjonującej konfiguracji. Co mnie motywuje? Każdy trening, podczas którego cieszę się wspaniałą jazdą, albo znajduję coś, co musimy przepracować. Uwielbiam przede wszystkim treningi, nie wyścigi (są tylko interesującymi treningami w innych warunkach), ponieważ większość czasu spędzamy na samym przygotowywaniu się.
Obecne inne dyscypliny sportowe?
Jeżdżę na rowerze MTB, także na rolkach i biegam. I marzę o tym, żeby nauczyć się jeździć na nartach z szybkim psem.
Największe osiągnięcie w sportach zaprzęgowych?
Nie mam zbyt wielu medali. Czasami bywałam na podium, ale w większości była to tylko zabawa. Za to jestem bardzo szczęśliwa z powodu dwóch moich osiągnięć:
1) wybieganie 3go miejsca w dogtrekkingu w Bielsko-Białej (biegliśmy 15km górach z moim husky; to był nasz własny osobisty sukces )
2) 3cie miejsce w IGOR TRACZ RACE DOG – pierwszy start mojego młodego psa. Bardzo stresujący start, ale nabraliśmy mnóstwo doświadczenia i finalnie zdobyliśmy brąz.
Twój sportowy idol?
Nie mam idoli. Mam szacunek do wielu sportowców, ale nie mam wzoru do naśladowania. Czasami używam metod innych, które mi się sprawdzają, ale nie ma na to prostego przepisu.
Jakiś sekret Twoich treningów?
Mam bardzo elastyczne podejście. Każdy pies jest indywidualnością, zarówno fizycznie jak I psychicznie, a metody muszą być do niego dobrane. Mam wiele zasad treningowych, ale najważniejszą z nich jest ciągła obserwacja psa. Także ważne jest dla mnie częste zmienianie trasy treningowej – każdy trening w tygodniu w innym miejscu, a nawet w innym lesie.
Twoje zdrowie?
Mam nadzieję, że jest dobre! Tylko psychicznie cierpię, odkąd mam ESP. To sprawi, że będę się czuła młodo przez długi, długi czas!
Twoje cele w nadchodzącym sezonie?
Nauczyłam się, że każdy wyścig to jest książka doświadczeń. Jeżeli jesteśmy zdolni do tego, by cieszyć się tym i przyjmować te lekcje, medale nie są potrzebne do odczuwania satysfakcji. Chciałabym złamać granice naszego „bycia szybkim” - jeżeli zdobędziemy przy tym jakieś medale, to będzie tylko większa radość. Jeżeli odbędą się jakiekolwiek mistrzostwa, chciałabym wziąć w nich udział.
Twoje największe sportowe marzenie?
Boję się mieć sportowe marzenia. Chcę po prostu trenować I wyciągnąć najlepsze z siebie I ze swojego psa. Wyniki wyścigów zależą od tak wielu czynników, a nie na wszystkie mamy wpływ. Zbyt wielkie oczekiwania mogą zepsuć całą zabawę z wyścigów.
Jak wygląda twój typowy dzień?
Pracuję w godzinach 8 – 16 pięć dni w tygodniu. Przed pracą spaceruję z Enzo ok. 30 – 40minut, albo jadę z nim na trening. Po południu spędzamy od 1-1,5 godziny na spacerowaniu, uczeniu się, zabawie czy bieganiu luzem. Pod wieczór on wraca do domu, zjada kolację i idzie spać, a ja mam czas na swoje treningi.
Co lubisz jeść i pić?
Najlepszą nagrodą dla mnie jest jedzenie w KFC – od czasu do czasu. Na co dzień makaron z różnymi sosami.
Do picia: woda, kawa i małoprocentowe piwa smakowe.
Czego nienawidzisz?
Staram się nie skupiać na tego rodzaju uczuciach, ponieważ potrafią zniszczyć dużo dobrych rzeczy. Ale tak, nienawidzę, kiedy ludzka głupota wpływa na zdrowie i bezpieczeństwo moje, mojej rodziny i moich psów.
Co cię najbardziej złości?
Śmieci na polach i w lasach (musiałam szyć psu wiele razy z ich powodu), psy bez smyczy i poza kontrolą, a także ludzka nieodpowiedzialność, która wpływa na życie innych.
Twoje motto?
Lubię motto Remiego Gaillarda: robiąc cokolwiek, stajesz się czymś. Przez robienie niczego, stajesz się niczym.
A moje własne: rób, bo kochasz i nie słuchaj innych. I nie boj się spełniać swoich marzeń.
Kilka słów podsumowania?
Może krótki apel: mamy bardzo dziwne czasy. Nie ma zawodów, ale lepiej dla nas utrzymywać formę i trenować. Zacznijmy doceniać nasze zwykłe, proste czynności, jak spacery, treningi, dzienną rutynę.
Będziemy szczęśliwsi, widząc świat oczyma naszych psów.
